Oskar i jego dzieło

Prawdziwi geniusze, to Ci którzy wynaleźli rzeczy proste. Do ich stworzenia potrzeba bowiem największej wyobraźni.

Oskar Pischinger był skromnym cukiernikiem żyjącym w  dziewiętnastowiecznym Wiedniu.

Od zawsze cenił sobie ponad wszystko smak chrupiących wafelków. Nie raz na myśl przychodziło mu stworzenie z nich zachwycającego w swojej prostocie tortu. Jednak po dłuższym zastanowieniu "odkładał" go w swoim umyśle, sądząc, że tak błahy pomysł najpewniej nie znajdzie uznania coraz to bardziej wymagających klientów.

Pewnego dnia zaryzykował, przełożył andruta słodką, czekoladową masą, obciążył czymś ciężkim, aby się skleił i poczekał.

Cukiernicza intuicja go nie zawiodła. Nie musiał długo czekać, smak tortu waflowego pokochali stali nabywcy jego wypieków.

Pischinger to wafel ponadczasowy, przepisów na niego jest wiele.

Jego wykonanie nie zajmuje zbyt wiele czasu, nie potrzeba też wielu specjalnych sprzętów.

Właściwie tylko: łyżkę, nóż, miskę, garnek i książkę (a najlepiej ze dwie, grube!).

Bardzo spodobało mi się wykonanie Ani, która skorzystała z przepisu mojej chyba ulubionej kucharki,  Marji Ochorowicz- Monatowej. Korzystając z chwili wolnego czasu wzięłam się za niego i ja ( po raz kolejny).

"Na dziesięć małych lub 5 dużych andrutów okrągłych wziąć 12 dkg czekolady w kawałkach, 12 dkg cukru i rozgotować w 1/8 litra słodkiej śmietanki z dodaniem łyżeczki deserowego masła. Połowę pozostawić na lukier, a do drugiej dodać 12 dkg zmielonych i przesianych przez sito orzechów tureckich i zagotować do gęstości. Tą masą przesmarować andruty, składając pięć jeden na drugi, a po wierzchu i po bokach oblać wysmażoną do gęstości drugą połową czekolady."

______________________________♥______________________________